Kilka tygodni temu ten tekst „chodził” mi po głowie. Wtedy myślałam o nim, jako o wskazówce dla nas dorosłych, dlaczego fajnie jest mieć kontakt ze swoimi emocjami. Dzisiaj, pisząc ten tekst, chcę Wam pokazać, że świadomość własnych trudnych emocji jest niezbędna do funkcjonowania w nowej rzeczywistości, jaką zgotowała nam pandemia.

W pracy pokłóciłeś się z szefem, a po powrocie do domu zachowanie Twojego dziecka jest trudniejsze niż zazwyczaj? Czy to przypadek? A może wszyscy się ze sobą „zmówili”, by było Ci ciężko? Nic bardziej mylnego 😉

Te dwa obszary – zawodowy i domowy, są ze sobą ściśle związane. Nasze emocje, sposób zachowania i reakcja na stres, przeplatają się ze sobą i trudno je oddzielić.

Wchodząc do mojego gabinetu na konsultację, można zobaczyć pudełka pełne gier planszowych, klocki, przybory plastyczne, lalki i inne zabawki. Dzieci wychodzące ze spotkania ze mną często mówią, że dzisiaj całe spotkanie grały/bawiły się/rysowały. Pomyślałam sobie, że Rodzic słysząc od Dziecka taki komunikat może zastanawiać się, jak wygląda takie spotkanie Dziecka i psychologa i jak zabawa może pomóc w trudnościach, z jakimi przyszli.

Podczas mojej pracy z rodzicami i rodzinami, często słyszę pytanie, czy i jak poinformować dziecko o spotkaniu z psychologiem. Myślę, że to pytanie zadaje sobie wielu rodziców i to do nich kieruję dzisiejszy tekst.

Jakiś czas temu dostałam maila od jednej z Czytelniczek z prośbą o stworzenie listy książek, które moim zdaniem warto przeczytać, pracując z rodzinami i dziećmi. Poniżej przedstawiam moją listę ulubionych książek, do których wracam i które polecam osobom pracującym w zawodach pomocowych.

Jak wygląda pierwsze spotkanie z psychologiem dziecięcym? Kto powinien w nim uczestniczyć? O co może zapytać psycholog? Na te i inne pytania odpowiadam w dzisiejszym wpisie 🙂